Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω, τα συντρίμμια του τόπου μου κοιτώ, χαμένα αδέρφια ίσκιοι λαβωμένοι, χαμένη Ελλάδα, παντού σε αναζητώ. Νίκος Γκάτσος, από Τα Κατά Μάρκον. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια του Νίκου Γκάτσου διαπερνούν τα αδιαφανή κρύσταλλα της σύγχρονης αναλγησίας μας. Τα «Κατά Μάρκον» τραγούδια αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της […]

Ο ναρκισσισμός είναι η ζωτική συνιστώσα που υπάρχει παντού και πάντα στις δυτικές, κυρίως αστικές, κοινωνίες. Ο καταναλωτισμός έχει σχέση με τα αντικείμενα και την αξία τους. Χρήση ή απόλαυση. Με άλλα λόγια, η εξάρτηση της ύπαρξης από την κατοχή πραγμάτων. Το Είναι εκτοπίζεται από το Έχω. Σε δεύτερο επίπεδο, […]

Ο Γιώργος Μητσάκης έφυγε από τη ζωή το 1993. Όμως πρόλαβε να ζήσει πάρα πολλά. Πρωτοστάτησε στην εξέλιξη του ρεμπέτικου σε λαϊκό τραγούδι. Υπήρξε δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Έγραψε περισσότερα από 5000 τραγούδια. Στους καλλιτεχνικούς κύκλους ήταν γνωστός ως ο “Δάσκαλος“. Γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη και το 1935 εγκαταστάθηκε στην […]

Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυδιασκευασμένα τραγούδια στην ιστορία της μουσικής με χιλιάδες επανεκτελέσεις. Γράφτηκε το 1962 από το θρύλο της βραζιλιάνικης μουσικής, Αντόνιο Κάρλος Ζομπίμ και τον Βινίσιους ντε Μοράες. Λέγεται πως κάθονταν στην παραλία και είδαν ένα πανέμορφο κορίτσι να περνάει. Το πέρασαν στην αιωνιότητα με στίχους […]

Με πρόσταγμα σαν έτοιμο σπαθί. Πού καιρός για να απελευθερωθεί απ’το αγκάθι του δρόμου ο στοχασμός; Μέρες δίκοπες. Εκεί όπου τα πάντα άλλαξαν μεμιάς. Στην πέτρα της υπομονής με το λωτό και τον άγγελο για το πανάρχαιο δράμα. Βαρύς ρυθμός. Τρικύμισμα της θάλασσας. Όταν οι δύο βράχοι από τα σπλάχνα […]

Έχουμε πάνω από μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια. Άσπρα. Αστραφτερά, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τέσσερα πόδια γεύονται κατά κόρον το «καινούργιο» και το «αλλιώτικο», δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό,τι δεν τους αρέσει, με το αιτιολογικό, αυτό με στενεύει… αυτό μου είναι μεγάλο… αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει. Εγώ […]

Θεατρική παράσταση στο θέατρο Σταθμός Τραγούδησε τα άγια των αγίων. Ήταν αχός ερμηνευτικών διθυράμβων. Έδωσε νόημα στη διαπίστωση πως ο ρομαντισμός αποτελεί το καταφύγιο της απελπισίας. Η αιώνια εφηβεία της φωνής. Το 1985 η Δήμητρα Γαλάνη καλεί τη Φλέρυ Νταντωνάκη να τραγουδήσουν μαζί σε μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά. Το […]

Ένας πολιτισμός δεν γεννιέται από το τίποτα. Υπάρχει κάποια αναγκαιότητα για να αναπτυχθεί. Αυτή η αναγκαιότητα έγκειται στην ανάγκη κατασίγασης ανθρώπινων φόβων. Οι ανθρώπινοι φόβοι μπορεί να τοποθετηθούν, ακροθιγώς, σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη είναι οι φόβοι του ανθρώπου απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Η δεύτερη είναι οι φόβοι απέναντι […]

Οι ευχές που απευθύνουμε οι άνθρωποι είναι μια προσπάθεια να προσκαλέσουμε το καλό. Τις βαθύτερες ευχές τις καταλαβαίνεις από τον τόνο, τη χροιά της φωνής. Το ίδιο και το αγκάλιασμα. Και αυτό είναι μια ευχή. Το αγκάλιασμα έχει τις δικές του διαστάσεις και τη δική του θερμοκρασία. Το ταξίδι των […]

Σαν αμανές μαντζόρε και μινόρε, από τον Αντώνη Διαμαντίδη Νταλγκά. Σαν αγαπήσω, αγαπώ. Ή σαν έξοδος από τη χώρα της θλίψης με βαλσάκι, καρσιλαμά και αρμόνικα Πολίτικη. Είχε πενταπλή έκταση στην παλέτα των αγγιγμάτων του χεριού και της φωνής του. Τραγούδησε από καλτσονέτες και χασικλίδικα μέχρι άριες, ρεμπέτικα και δημοτικά. Ο […]